Αχ μεθυσμένος όπως είμαι οίστρο και νιότη,
με τα φτερά του πιο γοργά δε γυρνά ο μύλος.
Αν και μου λείπει μαρτυριά από χρησμοδότη,
θα μείνω στην πατρίδα, λέω, εξαίσιος θρύλος.
Θα μολογάνε πώς, μια μέρα του εικοσιέξι,
για την πρωτεύουσα ξεκίνησα απ' τα γίδια
και καρτερώντας πότε η Μοίρα θα μου στρέξει
να παίζω με το στίχο βάλθηκα πιτήδεια.
Σε δάφνες μοναχά ζητούσα ν' απογείρω
(πολλά μού γύρευαν, δεν έβλεπα άλλο χρέος).
Το πρόσωπό μου δεν ξεχώριζε απ' των γύρω,
αλλά όταν θα 'μαι αλαργινός θα 'μαι κι ωραίος.
Θα ζήσω πάλι σε μια νέα μακάρια πλάση,
σαν άστρο του βραδιού πίσω απ' ανάλαφρη άχνα,
δείχνοντας πού, καμιά φορά, μπορεί να φτάσει
παιδί βγαλμένο απ' τα δικά σου, λαέ, τα σπλάχνα.
Ο ΓΡΙΦΟΣ (1938)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου