Μαντώ Αραβαντινού: [Δεν γνωρίζω το σχήμα και την ηλικία μου]

VI

Δεν γνωρίζω το σχήμα και την ηλικία μου.
Γνωρίζω αμυδρώς τα χρώματα και τη θάλασσα.
Η θάλασσα δεν είναι αυτή των ονείρων μου.
Δεν γνωρίζω το όνομα.
Υποψιάζομαι την προέλευση.
Δεν έχω καν πρόσωπο.
Εν τούτοις γνωρίζω το χρώμα μου. Το ειδικό αυτό πράσινο.

[...]

Στη διαφάνεια του υδάτινου σύμπαντος.
Γνωρίζω των ηλικιών μου τη μνήμη.
Διατηρώ των ηλικιών μου την αίσθηση.
Εμπαίζω την ηλικία της μέθης.
Αποφεύγω την ηλικία του τρόμου.
Αρνούμαι την μνήμη της πονηρής ανακωχής. Ασφυκτιώ στην ηλικία της ατιμωτικής υποχώρησης.

[...]

Φέρω μαζί μου επτά αιώνες υδάτινους.
Επτά αιώνες αναμονής και επεξεργασίας της ύλης.
Επτά αιώνες ατιμωτικής πλαστογράφησης.
Εγώ το πράσινο πυρέσσον μαλάκιο. Προέρχομαι
από το χάος του λυτρωτικού μου ονείρου.
Του πέραν της θαλάσσης ονείρου.
Του πέραν των ακτών του υδάτινου σύμπαντος.

Εγώ το ακάλυπτο πυρέσσον μαλάκιο.
Το φορτωμένο με τραύματα και αιμάσσοντα έλκη.

[...]

Αλλοιώνεται το αναλλοίωτο υδάτινο πράσινο.
Η ηλικία της μνήμης αστόχησε.
Η ηλικία  της μέθης εξαγοράστηκε.
Η μνήμη της μέθης καταδυναστεύει το πράσινο πυρέσσον μαλάκιο.

[...]

Στον συγκεκριμένο υδάτινο χώρο.
Στην πρόσφατη υδάτινη μνήμη.
Δημιουργήθηκαν τα αιμάσσοντα έλκη.
Ο υδάτινος χώρος παρέμεινε μάρτυς.
Ακινητεί η μνήμη των ηλικιών μου.

[...]


ΓΡΑΦΗ, Α' (1962)