Ορμάει η θάλασσα τ’ απόγευμα
Ανεβαίνει από τοίχους κι άσφαλτο
Αεράκι παρήγορο
Μέσα στην κιμωλία του ήλιου
Κυριακή το άεργο μυαλό μου
Ταξιδεύει σε ανθισμένο πέλαγο
Κι όμως τα μαλλιά σου φυλλώματα της ελιάς που παίρνουν φωτιά
Τα μάτια σου κοχλάζοντας ασβέστης
Λευκό το χρώμα του θανάτου
Πάλι ορμάει η θάλασσα με άσπρα βήματα χορευτικά
Στιγμή δεν μπορείς να αφεθείς
Καταραμένες μέρες
Μαύρος Μινώταυρος έρχεται απ’ τη θάλασσα
ΤΟ ΔΟΝΤΙ ΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ (1975)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου