...Το 'νιωσα ωστόσο γρήγορα πως ήμουν
ένα πουλί στην ξώβεργα πιασμένο
Πως όσο κι αν χτυπούσα τα φτερά μου
μονάχα με τη φαντασία πετούσα
Αιχμάλωτος μιας αποτρόπαιης μοίρας
μιαν αυταπάτη ζούσα ελευθερίας
Κι αν ζήτησα καταφυγή στην τέχνη
-λίγα ποιήματα και κάποιες μεταφράσεις-
όμως δεν πίστεψα ποτέ
πως από τα δεσμά μου θα ξεφύγω
Σύννεφα σκόνης μου 'πνιγαν το βλέμμα
οσμές φθοράς μού φράζαν τα ρουθούνια
και πίσω απ' όλους τους εξαίσιους ήχους
πάντα καμπάνες πένθιμες ηχούσαν...
Κι έτσι λοιπόν επέστρεψα
σ' αυτών
των καπνοχωραφιών την ερημία
επιζητώντας ν' αποξεχαστώ
στην άπλα ενός ακύμαντου τοπίου
Μες στο στομάχι αυτού του αθέατου κήτους
που μ' εχει καταπιεί
και με χωνεύει...
ΤΟ ΑΛΜΠΟΥΜ ΤΩΝ ΑΠΟΚΟΜΜΑΤΩΝ (2009)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου