Δημήτρης Σουρβίνος: Το πανδοχείο στο δάσος

του Τάσου Κόρφη

in memoriam

Κυνηγημένοι της Κακοκαιρίας
ξεσπιτωμένοι
πρόσφυγες
με ανάστατα μαλλιά
υποδήματα σχισμένα
ένα σάπιο παλτουδάκι
ριγμένο όπως-όπως
στους ώμους τους λιπόσαρκους
οι νεκροί
οι νεκροί καταφεύγουν
τρυπώνουν στα ποιήματα
εξαντλημένοι στρατοκόποι
ντροπαλοί
μή ταχα και γλυτώσουν
απ’ τη σκληρή τους
περιπέτεια

Ά το Πανδοχείο
της καλωσυνάτης θαλπωρής
στα έξαφνα
μες στην καρδιά του μαύρου
πηχτού δάσους!

Παίρνουν
μες στα λιγνά τους δάχτυλα
οι νεκροί
μια κούπα
ένα ρόφημα ζεστό
να πιουν
κάπως να στυλωθούν
μια παρηγόρηση
στα παγωμένα στήθη τους
μια ενδυνάμωση

Κυνηγημένοι της Κακοκαιρίας
ξεσπιτωμένοι
έρμαιοι κι απροστάτευτοι
οδεύουν οι νεκροί
πορεύονται
με το σάπιο παλτουδάκι τους
βολεύονται
μες στα ποιήματα
είναι κι αυτά
μια στέγη επιτέλους
να μη τους μαστιγώνει
η βροχή
να μη διαλύονται

Εκεί
μες στα ποιήματα
ευρίσκουν οι νεκροί
εν’ αποκούμπι για να επιζήσουν
γλυκά να φέγγουν
μετά θάνατον


ΑΠΟΗΧΟΙ ΣΕ ΠΛΑΓΙΟ ΦΩΣ (2004)