XIV
Χωρίς αίμα και δάκρυα οριζόντια γραμμή
βάρκα στον μικρό γιαλό ψηλότερα καΐκι
δρόμοι τελειώνουν-ξεκινούν σ’ όλα τα μήκη
πάντα σα νύχτα και σα μέρα φεύγει η ζωή.
Πλαγιάζει η βροχή την κόκκινη φωτιά
σπαθιά στον αέρα σημαίες του ανέμου
κίνηση εμπρός μηχανών έμβολα τρέμουν
ταξίδι αναχωρεί πάλι στη μοναξιά.
Σύννεφα-γέροντες πλέουν στον ουρανό
η μάζα της γης ρίζες λάβα και χώμα
ένα δέντρο ο ντουνιάς που αγαπώ κι ακόμα
δικό μου τ’ αηδόνι δικό μου το βουνό.
Σέλα ζώα θάμνος τραγούδι τρελό
πλαγιά καλύβι πράσινο χόρτο κύμα
κλαρί από χρόνια άγρια πουλιά και μνήμα
πάναγνο Βέρμιον μακρινό σιωπηλό.
ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ (1975)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου