Στην ομίχλη που σ’ έχει φτιαγμένη,
σε ουράνια απρόοπτα μέσα, ψηλή, εύθρυπτη,
στεφανωμένη από βροχές, αλειμμένη με δάκρυα,
να σφύζεις από αντίλαλους, δεν ξέρω πώς…
Μες στην αναλαμπή που όμοιά της είσαι σήμερα,
ή ατάραχη, ή άσχετη, δεν ξέρω πώς
λαμβάνουν τέλος τα πάθη, πώς γκρεμίζεται
της ζωής μου ο άνεμος σ’ έναν στρόβιλο μέσα.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου