Θέλω να πω τη δειλία μου
Μπροστά στ' αστέρια
Όταν το φως του φεγγαριού
Αναρριχιέται στην πλαγιά
Και τα πλατιά φύλλα των δέντρων
Ανεβάζουν απ' τις χαράδρες ψυχές
Και η ερημιά στην πλάση παύει
Το φεγγάρι ψαύει τη ράχη των βουνών
Πίσω απ' τις ουρές τους κρύβονται τα ζώα
Και το κακό κατεβαίνει στο πέλαγο ν' αφανιστεί
Τότε θα σας έχω μάτια μου
Ω αστέρια
Η γκρίζα ομίχλη που μας χωρίζει
Θα γίνει κι αυτή παραμύθι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου