Κύριε χρειάζεται να θάψω κάπου βαθιά τον εαυτό μου
Και να μη με δει ο ήλιος ένα διάστημα
Να ξαναζήσω ελαφρός
Με τη μοίρα του πουλιού
Που τώρα όλο και μου ξεφεύγει
Νάρθει και για μένα η άνοιξη
Χωρίς ν' αγγίζει με τα πόδια της τη γη
Όταν τραγουδώ κι όταν ευφραίνομαι την πλάση
Να δώσω τ' όνομά μου στο κάθε πουλί
Που από έναν πύργο αόρατο θα με χαιρετά
Με τους ανθρώπους να με δένει το τραγούδι
Με τα ζώα η σιωπή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου