Η Ποίηση περπατάει με τα πόδια κάτω και το κεφάλι ψηλά. Κρατάει στο στόμα μια λουρίδα ουρανού. Κάποιος την κυνηγάει, αλλά αυτή δεν καταλαβαίνει, τόσο την απορρόφησεν ο ήλιος. Και τραγουδάει τόσο σιγά, που ο δρόμος χάθηκε. Κι όλους μάς πιάνει ο φόβος, να μη μπορούμε πια ν' ακολουθήσουμε την Ποίηση.
24.9.1939
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου