Γιώργος Κεντρωτής: Το μετάφρασμα καμμιά φορά ξεπερνάει το πρωτότυπο

Ούτε λαθεύω ούτε άδικο έχω που σας το λέω.
Θέλετε και παράδειγμα; – αι, ιδού το, για να δείτε!:

  Άσμα 59 από τα Carmina του Κάτουλλου·
  ο πρώτος-πρώτος στίχος – τον διαβάζω:
  Bononiensis Rufa Rufulum felat.
  Μεταφράζω εις τα καθ’ ημάς, και δη κατά λέξιν:
  Η μπολωνέζα η Ρούφα τον Ρούφουλο ρουφάει.

Χαίρω, να ξέρετε, που μου ξερογλείφεστε στη λούφα!
Μα πιο πολύ ποιός χαίρεται; – το ξέρετε, ωρέ ούφα;
Ο τυχεράκιας Ρούφουλος, που τον ρουφάει η Ρούφα!...
Α υ – τ ό ς χαίρεται.
Χαίρετε.


Από το βιβλίο: Γιώργος Κεντρωτής, «Εκατόν δύο ματς», Τυπωθήτω, Αθήνα 2008, σελ. 80.

Πηγή