Κώστα, ξέρω τι είναι αυτό που έβαλε στα δάχτυλά σου
το περίστροφο. Οι άνθρωποι προσφέρουν τόσο αργά
λίγα ψίχουλα ευγένειας. Έρχονται στιγμές
που η Πρέβεζα με πλησιάζει και μένα επικίνδυνα.
Ήπιες τον καφέ σου στο καφενείο των απελπισμένων
με τη σιωπή σου με το άλγος σου.
Κρέμασες τους στίχους σου στα κρέπια της νύχτας
πήρες το καπέλο σου βιαστικά
και πήγες να συναντήσεις τον παλιό σου φίλο
το θάνατο για το στερνό ταξίδι
«στα σκοτεινά πηγαίνοντας βασίλεια πέρα κει»
και η Δάφνη στεφάνωσε τον φαλλό σου
στους κόλπους της λήθης.
ΤΟ ΑΛΛΗΓΟΡΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ (1978)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου