Έπλυνα το ρούχο μου με το νερό της σχιζοφρένειας
αυτή η σωρεία των καθημερινών ανοησιών με πνίγει
όμως εσύ ποίηση
εσύ το πιο σημαντικό το πιο τέλειο
αν και βαδίζω σ' όλους τους δρόμους
ακουμπώ σ' όλους τους τοίχους
χώνομαι κάτω από κάθε πέτρα
μέσα σε κάθε λάσπη
σε κάθε ομίχλη, απερίσκεφτα
εσένα να έχω πάνω μου
όπως ο τάφος την πλάκα του.
ΓΥΜΝΟΣ ΟΜΙΛΗΤΗΣ (1977)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου