Οι φωνές
τα φυτικά τα ενάλια
τα παρασυμπαθητικά σου
όταν φυσάει εκείνος ο εκδικητικός άνεμος
κι αφήνεται στην τύχη του το κοβάλτιο
ρεμβώδες
οι μύστες κι άλλα ραδιενεργά πολύεδρα
οι φρένες σου ασταμάτητες κ’ η διαδήλωση
μισή αφίσσα, πες λεμονοδάσος μέσα σου,
η άλλη μισή το κάτι σάπιο της Δανίας
οι χειρονομίες των άπληστων που εισάγονται
στα γενικά έξοδα με ιεροπραξίες
πιάνεσαι στα δίκρανα
χορωδίες αχινών καγχάζουν
κ’ οι Διάκριοι.
Πώς αντέχεις;
Στον άλλο γύρο κάποιοι δίκαιοι
κερδίζουν λένε την τοξίνη τους
κι άλλα τέτοια που υπάρχουν
ίσα για να στέκεσαι στα πόδια σου.
Το κύκλωμά σου με τα πράγματα
η συστροφή του
η λογική του κυκλώματος
η ανάγκη για είδωλο
σαν πεινάς την αίσθηση
έστω σαρκώδης όπως συγκεντρωτικός φακός
έστω εντερική
κ’ εκείνο το θαυμαστικό από κοινό χαρτί
που σου επιφυλάσσουνε
στο τέλος.
(1967)
ΔΙΗΓΗΣΗ (1974)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου