Έκτωρ Κακναβάτος: Διήγηση (απόσπασμα)

4
Τελευταίος γύρος οι εσχατιές. Εσύ που επέμενες θερίζοντας λογισμό και λόγο' εσύ θερίζοντας. Πέρα και πέρα ο χώρος άδειο σπίτι. Ένα ένα τού παίρνανε τα έπιπλα' αηδιασμένος παράδωσε στο τέλος και το μεγαλείο του. Τι παλιατζήδες. Εσύ επέμενες πως χάνει η αίσθηση αίμα συνέχεια. Αδύνατον να παραδεχτείς τι θα πει πεδιάδα.
Ξάφνου (ω δίοπε κάπου Νοέμβριος) στο κλιμακοστάσιο το κεφάλι κόπηκε. Σκαλί σκαλί από τον έκτο πήρε να κατρακυλά την επικράτεια. Στον πέμπτο με Ηράκλειτο εκπνέοντας. Στον τέταρτο με Ρωμανό. Στον τρίτο εκείνη η χάρτα του Ατλαντικού τα ασυνάρτητα για δικαιώματα, η διακήρυξη ως το δεύτερο. Στον πρώτο λίγα του Μακρυγιάννη ακόμα, ως το ισόγειο, έτσι. Εκεί με το ως πότε παληκάρια... ξεψύχησε. Αυτά.

(1972)


ΔΙΗΓΗΣΗ (1974)