Διακριτικά
το αισθηματικό κουνούπι καταποντίζεται
και το σύμπαν ξεκολλάει από πάνω του.
Εκεί πίσω κάθισε σ' ένα πάγκο με το
σχήμα του σπουδαίου γκρίζου κουνουπιού
στο μυαλό του. Δεν υπάρχει καμιά ατέλεια
στο ρούχο της αμαρτίας, σκέφτηκε.
'Εχοντας γίνει γήινο σάλπισμα
πήδηξε από χαρά στο ανθρώπινο χιόνι
άυλων εραστών καθισμένων γύρω από το
τραπέζι των εποχών που ανατριχιάσανε
κι είπανε: ακολουθήστε το
αυτό είναι το κουνούπι-κόσμος.
ΠΟΙΗΣΗ 2 (1973)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου