Λευτέρης Πούλιος: Τελικό

Τώρα γυρίζω στη στη σιωπή.
Η φυσική μου φωνή παίρνει τη θέση της
ανάμεσα στα στοιχεία.
Σιωπή όμοια με θάλασσα, όπως όλα τα ποτάμια
ξαναγυρίζω σε σένα.
Χύνομαι στ' αφρισμένα σου πόδια
Σήμερα στο στόμα σου έρχομαι σήμερα
στην πλατιά αγκαλιά σου.
Ούτε στο γλοιώδικο βάτραχο, ούτε το καμένο αστέρι,
ούτε στο φλύαρο άνεμο παρέδωσα το σεπτό μυστικό σου.
Διαπέρασα κάθε χώμα, παρέσυρα κάθε φράγμα,
διατηρούσα το δικό μου βυθισμένο αγκωνάρι
και μέσα σ' αυτό η φωνή σου, δονούμενη.
Το αλάτι κι η πέστροφα χωρίζονται από σένα
και μοιράζουν την ωκεάνια σημαία σου στους ανθρώπους.
Επιστρέφω σε σένα μέχρι να ξαναμαζευτούν
οι ωριμασμένοι καρποί στη γη.


ΤΟ ΑΛΛΗΓΟΡΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ (1978)