Αναριγάς ματώνοντας
στην επαφή της στιβανόπροκας
πέτρα γυμνή στου Αύγουστου τον ήλιο
μυζώντας μέρα νύχτα αγριοκύδωνα
ακόμα δεν πλημμύρισε
η χαραμάδα της οδύνης σου
να ξεχυθεί Δούναβης τον κατήφορο
συμπαρασέρνοντας στο διάβα του
τους νεοσσούς του μελισσοδηγού
προτού σπαράξουν αύριο
τ' αμάλαγα πουλιά σου.
ΣΧΙΣΤΟΛΙΘΟΙ, 1984
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου