Η Κέρκυρα πάλι ντύθηκε τη σιωπή της.
Κι η Σιωπή τον τελευταίο αντίλαλο του θρύλου.
Οι νεκροί μένουν στους τάφους. Κι ίσως, απόψε,
Π' αναζητούσε τα ίχνη τους η νύχτα, Ήρθαν-
Ήρθαν για 'μας!
Ήρθαν, για να μοιράσουν
Σ' εμάς τους μεθυσμένους, τους χιμαιρικούς,-
Σαν το ζεστό ψωμί στο πατρικό τραπέζι,
Την Ιθάκη!
Σαν τον άρτο. Σαν το κρασί. Σαν το Σώμα.
Σαν το αίμα. Σαν τη θυσία τους!
Οι ναυαγοί της σιωπηλής ομίχλης. Του πολέμου!
Όταν ναυάγησε η "Ομίχλη"
Τα κύματα δεν είχαν χέρια να τη σώσουν.
Χέρια έχει το πάθος αυτής της άγριας νύχτας
Που κρατάει, ζηλότυπα, το μυστικό των ναυαγών της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου