Το νοιώθεις όταν ζεις στο νησί των Φαιάκων. Υπόγεια, βαθιά, δυο πλάκες σεισμικές στην Αδριατική, σε αιώνια προστριβή.
Άλλοτε μεγαλειώδεις άλλοτε ηπιώτερες αναδύονται ποιητικές φωνές από τον αναστεναγμό της γης και το ρόχθο της θάλασσας, κατακλύζοντας την χερσόνησο της Ιταλίας και το νησί της Σχερίας.
Ντάντε, Φώσκολο, Σολωμός, Κάλβος, μια ποιητική αντίστιξη που διαρκεί ως τις μέρες μας.
(Από το σημείωμα του Μάκη Λαχανά στο 50ο τεύχος του περιοδικού Σπαρμός, Αύγουστος - Νοέμβριος 1993)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου