Με το δικό μου τραύμα σε θανάτωσα
Κι όλες οι γλώσσες που μιλώ είναι το όνομά σου
Στο όνομά σου αλλάζω των γραμμάτων τις θέσεις
Προκαλώ τη σταθερότητά τους κι έννα σύννεφο με καλύπτει
Ανατρέπω την τάξη τους και εισβάλλει ο άνεμος
Δεν μιλώ και τ' όνομά σου λέγει
Μιλώ και τ' όνομά σου σιωπά
Κάπου κάπου ανάμεσα σε μένα και στ' όνομά σου
Οι λέξεις συρρέουν ακατάπαυστα
Έρχονται ωσάν εξόριστοι στοιβαγμένοι σε άθλιες συνοικίες
Ωσάν μέτοικοι και μετανάστες
Όπως το βουητό πριν απ' την κοσμοχαλασιά
Έρχονται και μένουν εκεί ανάμεσα σε μένα και στ' όνομά σου
Τους μιλώ σαν κάποιος που το κακό τον βρήκε αναπάντεχα
Σαν κάποιος που δεν μπόρεσε να αποδράσει
Έγκλειστος μες στ' όνομά σου κι ανυπεράσπιστος
Σαν κάποιος που δεν είδε τους μιλώ
Κι ο κόσμος στένεψε και μετετέθη
Μέσα στη νύχτα
Ένας ολολυγμός που έμεινε στη μέση
Τους μιλώ και τ' όνομά σου σιωπά
QUASI UNA FANTASIA (1996)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου