 |
| [Ο Δημήτρης Καρύδης φωτογραφημένος από τον Ευριπίδη Κλεόπα] |
μνήμη Νίκου Καρούζου
Τώρα σταυρώνεις τα λινά χεράκι σου στο στήθος.
Κρέμασες το σάκκο στα δόντια του χάροντα.
Πάλι εμείς με το αρχαίο φτέρωμα
θηράματα των φθόγγων
Κρεμόμαστε απ' την κοιλιά της νύχτας
Χρόνος κι έρωτας δεν κοστίζουν δωρεάν κομματιάζουν
Εγγίζοντες κόκκινα περπατάμε στα νερά της σιωπής
Ανοίγουμε δρόμο στον ουρανό
για να κρατάς την Αττική
την εκκλησιά της ύαινας
Ήδη σε άλλους εμφυλίους μαίνονται οι λέξεις
Μ' ένα κλαδί χαράζεις την ομίχλη
που διασχίζουν τα κυπαρίσσια
οι σκύλοι και οι πεταλούδες
καθώς ελάφι βαστάζεις τη λευκότητα
εραστής γαλήνιος κήπων που φλογίζονται λογής θεότητες
Ο θάνατος απ' τη ζωή δεν έχει απόσταση
και άνθος κάθε έριδας τα όνειρα ακόμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου