Με το μακρύ του ράμφος κατακόρυφο
και μένοντας ακίνητος δεν ξεχωρίζει
μιμείται τα ψηλά καλάμια ο βούταυρος
εισέρχεται βαθιά μες στο στρατόπεδο
βρίσκει τις τρομαγμένες μέλισσες των λέξεων
διαλύοντας τις φάλαγγες
που στο λιγνό τους φως θαλασσοπνίγηκαν.
Δικά μου τώρα μόνο τα μάτια σου
σε διάσταση πελώρια
κατάμαυρα σαν τα πουλιά της ερημιάς μου
όπου μπορώ να ψηλαφήσω πάλι
των ημερών την αναγέννηση
τόσο πολύ που κοπιάσαμε
στο εναγώνιο πλησίασμά της
κι ο έβενος των μαλλιών σου
ανατριχιάζοντας στην υπόσχεση
πως δεν μπορεί, ό,τι δεν ειπώθηκε ακόμη
είναι η εκτυφλωτική λάμψη
κρυμμένη στο υπόγειο
διαστέλλοντας επικίνδυνα το χώρο της.
Το αδικαίωτο όνειρο που περιμένει.
ΣΧΙΣΤΟΛΙΘΟΙ, 1984
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου