Με γρασωμένα τ’ άρβυλα στη φρίκη πάντοτες ανηφορίζω
λιμοκτονώντας από φλόγες τώρα πια
φαρσί εγκόσμιος
φαρσί δακρυσμένος
εσαεί χορογράφος του λεκτικού μου
κι ανερώτηγα ίασμος.
Κακοξόδευτη φώτιση σε μοβ κι άλλες βραδύτητες
χαμερπούς ορίζοντα
θρήσκευμα του σκύλου τ’ αλύχτημα ή ένα σόλοικο
παραισθητικό Σύμπαν
άνασσα φαραωνική μεσ’ από μαθηματικές ευλάβειες.
Είμαι ο ακούσιος της υπάρξεως
η κράση μου δεν είναι άνθος είναι ωμότητα
διάκειμαι χιλιόχρονος αν και πέφτω
σε ματωμένα δευτερόλεπτα αιωνίως
μ’ έχουν επισημάνει οι άνεμοι.
Μάιος 1989
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου