θα περάσει καιρός
χωρίς καμιά τους είδηση
μα δεν θα βάλουν το κακό
στο νου τους
οι μανάδες
οι γυναίκες
τα παιδιά τους
άλλωστε αυτοί
είναι κι η μόνη ελπίδα
κάπου θα φτάσουν κάποτε
και θα ’ρθουν οι ειδήσεις
μαζί και λίγα χρήματα
παρηγοριά στη φτώχεια
μπορεί και μήνες να περάσουν
μπορεί και χρόνια
μέχρι να εξακριβωθεί
ποιοι ήταν οι δεκαοχτώ
που φέτος
βρέθηκαν πνιγμένοι
ανοιχτά των Χριστουγέννων
γυμνές ψυχές
χωρίς χαρτιά
μόνο απ’ του δέρματος το χρώμα
καταλάβαινες
πως δεν ήταν δικοί μας
αλλά εσύ σώπα
όπου να ’ναι
θα σημάνουν οι καμπάνες
"To Τέμπο των Καιρών", εκδ. Περισπωμένη, 2015
Περπατούσα με την ποιητική συλλογή "Το Τέμπο των Καιρών" στα χέρια, διαβάζοντας εν κινήσει και κοντοστεκόμουν σε κάθε φανάρι να ρουφήξω το μεδούλι κάθε ποιήματος... Και έρχεται αυτό... Και ισοπεδώνομαι... Και στέκομαι εκεί στο φανάρι με τα μάτια γεμάτα δάκρυα, να διαβάζω και να ξαναδιαβάζω και να ξαναδιαβάζω αδιαφορώντας για τους περαστικούς και την εύλογη απορία τους....
ΑπάντησηΔιαγραφή