Βασίλης Πανδής: Δεκαπέντε χαϊκού του Γιώργη Βιζυηνού

ΜΝΗΜΗ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΒΙΖΥΗΝΟΥ

1896 - 2016: 120 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΗΜΙΑ ΤΟΥ

Α'
ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΗΣΑΣΗΣ ΜΑΝΑΣ

Εκοιμήθηκεν
η καημένη Αννιώ
κι εξεκουράστη

Ιδίοις χερσί
καμωμένα τα χράμια
για τις μάγισσες

Το κοιμητήρι
ξερνά φαντάσματα στο
φόβο του Γιωργή

Απεγνωσμένη
μάνα στ' Αγιού τα πόδια
λυτρωμό ζητά

Αχ Γιωργή Γιωργή,
βούιζε το κεφάλι
από την τρέλα


***


Β'
ΤΟΥ ΑΔΕΡΦΟΦΟΝΕΩΣ

Τον ετραβούσε
το αίμα, εκείνο που
'βαψε τα χέρια

Μαυρομάνικο
μαχαίρι κιαμήλικο
μπρος στον Άγιο

Μαυρομάνικο
μαχαίρι κιαμήλικο
που εκαρφώθη

Και ποιος να 'τανε;
Τόσον καιρό μπροστά σου
ήτ' ο αίτιος


***


Γ'
ΠΕΡΙ ΣΥΝΕΠΕΙΩΝ

Πασχάλη, 'θάφτης
απ' τα γυναίκεια μάτια
κι απ' τα χώματα


***


Δ'
ΤΟΥ ΣΕΛΗΜ

«Πολλά τα έτη
του πολυχρονεμένου
μας!», να κράζουνε

Η μοίρα τού 'χε
γράψει μολύβι - και για
να ξεφύγει πώς;

Σκοτιδιασμένος
ουρανός τ' αντρίκια τα
ματόκλαδά του

Ίδρως πικρός, που
έσταζε, ίδρως πολύ
γλυφός ο βαρύς

Και ο Σελήμ να
γυρεύει ψίχουλ' από
χέρι πατρικό