Μιλούσε εμβριθώς στην τηλεόραση
ο κύριος καθηγητής και ανέλυε
τη διεθνή πολιτική κατάσταση
με μαζική (θά έλεγες) και κατ’ επιφοράν
παράθεση ιστορικών παραδειγμάτων
για να τονίσει ιδιαίτερα στο τέλος ότι
οι πόλεμοι των ημερών μας
είναι κατ’ εξοχήν θρησκευτικοί.
Και την ίδια εκείνη ώρα
–τί σύμπτωση παράξενη αλήθεια–
στη Μυτιλήνη ένας παπάς δικός μας
και ένας ιμάμης σύρος στο Χαλέπι
πεθάνανε και οι δυό τους
απ’ τα γέλια.
Τίποτα δεν είναι ο άνθρωπος... τίποτα!
Εκεί που κλαίγαν απ’ τα γέλια της χαράς,
ο αγέλαστος και τους δυο ιερωμένους πήρε Χάρος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου