Κατίνα Βλάχου: Τόσο μακριά τόσο αλλού

Τροπαιοφόρα η άνοιξη επελαύνει
Σπέρνοντας άνθη πρώιμα ελπιδοφόρα
Αμέτοχη στων εγκοσμίων τις πληγές
Και τόσο ωραία
Που φέρνει κλάμα στις ψυχές
Ανθοφορούσα και μυροβόλος
Ανάλαφρη περνά ανάμεσα από τις κεραίες
Πάνω στις στέγες των σπιτιών της οικουμένης
Με όλη της την έπαρση περνά
και προσπερνά συμβάντα και ειδήσεις
Πικρές αιματηρές θανατηφόρες

Όπως εκείνο το ορφανό παιδί στο δρόμο
Τόσο απελπισμένο τόσο μόνο
Που βρέθηκε στης σύρραξης τη δίνη
-αλλού ευτυχώς και μακριά-
Μες στα χαλάσματα που αχνίζουν πόνο
Και γέρνει το κορμάκι του με εμπιστοσύνη
Στου αδέσποτου σκυλιού την καλοσύνη
Για μιαν ελάχιστη παρηγοριά

Αμέτρητες πάνω απ' τα σπίτια μας κεραίες
Μας βομβαρδίζουν με διάφορα συμβάντα
-αλλού συμβαίνουν ευτυχώς και μακριά-
Με τόσα ασήμαντα και τόσα αδιάφορα μας εμβολιάζουν
Ποια να προλάβουμε να αντιληφθούμε
Με ποιο απ' όλα να συγκινηθούμε
Τόσο μακριά τόσο αλλού συμβαίνουν όλα

Ευχόμαστε το ορφανό παιδί να επιζήσει
Κι ας μοιάζει ο θάνατος για εκείνο η μόνη λύση