Μπορώ και σ’ εξευτελίζω ακόμα, γείτονα
όταν γυρνάς αργά για το χαιρέτισμα
κοιτάζω κατά το νοτιά, μη βρέξει
Θα σε περιφρονώ αιώνια, λαχειοπώλη ή γκρουμ
βγάζω τα κέρματα, τα κρύβω μες στα δάχτυλα
νωχελικά τα κουδουνίζω μες στην τσέπη
Κι ακόμα εσένα κουρελιάρη στιλβωτή
για τρία δίδραχμα πέφτεις καλύτερα στα πόδια μου
και το μαλλί σου σφουγγίζει ωραία το βερνίκι
Ανάβω λάμπες μέσα στο δάκρυ του μεσημεριού
ω τσιμεντένιο φως της επόμενης άνοιξης
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου