… έρμη σκλάβα
πικρή ρωμιοσύνη
Κ. ΠΑΛΑΜΑΣ
… κι αν δεν είναι έτσι;
κι αν ήταν αλλιώς τα πράγματα;
βλαστήμησα την ώρα και τη στιγμή που σ’ είδα νά ’ρχεσαι
έτσι όμορφη, έτσι φανατικιά,
μπροστά μπροστά στη φάλαγγα των λογγοβάρδων
και να βουίζει το πλήθος: χαίρε αυγούστα…
μα εσύ έβλεπες κατά τη βραζιλία,
να παροπλίζονται τα πλοία των αχαιών
ν’ αλλάζουν σημαία
τους απεργούς θερμαστές στην προκυμαία
να σουλατσάρουν πεισματάρηδες
με ξεφτίδια απ’ τα μαλλιά του αγαμέμνονα
στις φούχτες
να ψάχνουν για μπορντέλα
να συζητούνε καθισμένοι στο μουράγιο
με το νέστορα, τον άγιο γεράσιμο, το νότη μπότσαρη
για την ανάσταση του γένους…
εκείνη τη νύχτα έγινε ο χαλασμός :
ορκίστηκαν όλοι,
άλλος στη μάνα του την κλυταιμνήστρα
άλλος στ’ όνομα της κορούλας του
άλλος στον άγνωστο στρατιώτη
άλλος… πού να θυμάμαι τώρα,
μα ο τελευταίος
αχ θεέ μου, τί στιγμή ήταν εκείνη…
…………………………………….
Χωρίς ραδιουργίες,
έτσι όπως απόγεμα μεγάλο σάββατο
μου βάλανε για πρώτη φορά τον αιματοσταυρό
απ’ το σφαγμένο αρνί του πάσχα,
φριχτό σημάδι ανάμεσα στα μάτια,
ανάμεσα σε δυο θάλασσες
από τη μια το αιγαίο από την άλλη το ιόνιο
και στη μέση το σημάδι
το ματωμένο.
Πού να βρω πια ησυχία; την άλλη μέρα
ήρθε το μήνυμα σκληρό: το πτώμα σου
τσαλακωμένο όπως το τραίνο που 'πεσε στη χαράδρα
το βρήκανε στη βαϊκάλη μογγόλοι ψαράδες
να πλέει δίπλα σε μια ψάθα'
τότε πια πάει κ' η αγιά σοφιά
πάει και το μεσολόγγι
πάει κι ο νότης μπότσαρης
οι αργοναύτες παντεύτηκαν στη βραζιλία,
σκόρπισαν τα μαλλιά του αγαμέμνονα
στους πέντε ανέμους
κάψανε τα πλοία
και δεν ξαναμίλησαν για τη μονεμβασιά.
Το βράδυ..., τι λέω;
κάθε βράδυ
όλα τα βράδια
αστροφεγγιά βάρβαρη
αστροφεγγιά των λογγοβάρδων
αστροφεγγιά σαν ξερό χταπόδι
κατάντικρυ σ' έναν ήλιο μασσώνο
βυρσοδέψη
…………………………………….
[...]
ΤΕΤΡΑΨΗΦΙΟ ΜΕ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΗ ΧΟΡΔΗ (1972)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου