[...]
να σκουπίσεις αναγνώστη τον ιδρώτα τα δάκρυα που κυλάνε
απ' τα μάγουλα απ' τα μάτια εκείνων που χάσανε στην εξέγερση
τα παιδιά τους· να κλείσεις τ' αυτιά σου για λίγο στο θρήνο
στον ψίθυρο και στη διάδοση που εξογκώνει τον αριθμό των θυμάτων
τη φριχτή λεπτομέρεια τους νεκρούς στα ψυγεία τη διανομή τους
κατ' οίκον μ' απειλές και φοβέρες και μυστικότητα την παραλαβή
στις σφραγισμένες κασέλες άλλων νεκρών τη μακάβρια ατμόσφαιρα
σου δίνω δέκα λεφτά αναγνώστη να την ξεχάσεις να γεμίσεις
το νου σου με χαρούμενες σκέψεις· της ανυπόστατης διάδοσης
τη μαύρη σκιά ν' αποβάλεις· και να δεις τη φωτισμένη μεριά
το αισιόδοξο μέλλον την καλύτερη αύριο τον αριθμό των γεννήσεων
που αυξάνεται σ' αναλογία με τον αριθμό των θανάτων
τη βελτιωμένη περίθαλψη· το ψηλό μεροκάματο την ανάπτυξη
του εμπορίου τη σύσφιξη των σχέσεων με τη διεθνή αγορά
την αφθονία την ευημερία τον πλούτο την άνεση την πλήρη απασχόληση
του ανέντιμου έμπορα τη σκληρή τιμωρία
σου δίνω κι άλλα δέκα λεφτά
αναγνώστη να επιστρέψεις στης ζωής τη ρουτίνα στο γραφείο
να συντάξεις να διεκπεραιώσεις τα έγγραφα να θάψεις τον εαυτό σου
στην τρισκατάρατη λεπτομέρεια στο λάθος
κι ίσως εδώ μια σκιά
κι ίσως εκεί μια γωνιά φωτισμένη μια χαρούμενη είδηση
κομματιάζει με άπειρα τετραγωνάκια ενός πλέγματος συρματένιου
το πρόσωπο της ημέρας
[...]
ΑΝΩΝΥΜΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΦΩΤΕΙΝΟΥ ΑΪ ΓΙΑΝΝΗ (1977)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου