Νίκος Εγγονόπουλος: Η ζωή και ο θάνατος των ποιητών

Σινώπη
είναι το όνομα
- το επίσημο -
της «Πόλεως-Σύννεφο»
της και «Πόλεως των Πυρκαϊών» λεγομένης
που
βρίσκεται κάπου κατά
την
Νότιον Αμερική

η υδάτινη
και μάλλον ελληνιστικού πολιτισμού
αυτή πόλις
αιωρείται στους ουρανούς
σαν σκυτάλη
και τοποθετείται ασφαλώς
από τους ειδικούς
άλλοτε μεν στη μέση ακριβώς
μιας ευθείας γραμμής
χαραγμένης ανάμεσα στο Μαρακαΐμπο
και στο Βαλπαραίζο
της Χιλής
άλλοτε δε
ανάμεσα πάλε στο Μαρακαΐμπο και
στο
Ελμπασάν

εκεί
καθώς τα σπίτια είναι όλα καμωμένα από πυρκαϊές
οι κάτοικοι ζουν μέσα στις φλόγες
καίγονται συνεχώς
και ξαναγεννιούνται συνεχώς
από την τέφρα τους
απαράλλαχτα όπως
το πουλί
φοίνιξ

εκεί ακριβώς
εγεννήθη - ως γνωστόν -
και ο μέγας έλλην ποιητής της
αρχαιότητος
Αλέκτωρ

κατά την διάρκειαν ανασκαφών
ανευρέθη κάποτες αναμεσίς των ερειπίων
κι' ένα παράξενο ποίημα
- εκείνης της εποχής -
γραμμένο επί χάρτου κοινού
με σιδηρούς
και χαλκούς αρμούς εναλλάξ
και μελάνην δακρύων

το ποίημα δε ήταν το εξής:

«ελάτε στου Λατίου τα ελάτια
να δήτε του δύτου την δίνην»

λόγω της παρουσίας της λέξεως
«δύτης»
το ποίημα απεδόθη
- αρχικώς -
στον μέγαν
Ισίδωρον Ducasse*
όπου έτυχε να κατάγεται από
κείνα
τα μέρη

κατόπιν - όμως - ωρίμου σκέψεως
απεδόθη οριστικά
- και αμετακλήτως
πλέον -
σε κάποια κυρία λεγομένη
Ωραία Κυρία
γνωστοτέραν μάλλον υπό
το ξενικόν αυτής
όνομα
Bella Donna

* comte de Lautréamont


Η ΖΩΗ ΚΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ (1939)