Σε είδαν ντυμένη τα ξυράφια σου οι άγγελοι
και μου το είπαν
λησμονημένη ακόμη κι απ’ τα καρφιά της πόρτας σου
μαθήτρια της ραπτικής ν’ αποστηθίζεις τα εγκόσμια
να προπονείσαι στον θάνατο μες στα χρυσάνθεμα
και μου είπαν πως ήσουν υψηλή όπως ένα βουνό
μες τις χαράδρες ανάμεσα και τους γκρεμούς απ’ τα πένθη
κι εμένα, λέει, με είδαν με ματωμένα γόνατα
ντυμένον ευζωνάκι
να κρατώ μια χάρτινη σημαιούλα
και ν’ απαγγέλλω Κωστή Παλαμά.
ΤΟ ΝΕΚΡΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ (1997)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου