Πρωία λευκή από κάθε στίγμα
Αδερφή της αστραπής και της άνοιξης
Θα σηκωθούμε μέσα σ’ όλα τα βλέμματα
Ανοίγοντας την πυκνή παγερότητα
Ξεσκεπάζοντας τ’ ακρωτηριασμένα μέλη
Ακέριο άγαλμα από ήλιο και πηλό
Στόμα και στήθος εικόνα τ’ ανθρώπου
Καρδιά που χτυπούσε ανάμεσα στα δέντρα
Όπως χτυπάει το νερό
Το αίμα του κόσμου
Πέτρα
Φωτιά
Πουλί
Φριχτή ωραιότητα που μας δόθηκε
***
Πώς να δεχτούμε το θάνατο
Χωρίς αίμα και σώμα
ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΠΟΥΛΙΑ (1947)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου