Γιώργος Μπλάνας: Στασιωτικό εκατοστό δέκατο πέμπτο

«Ό,τι ξεχάσεις κέρδος είναι,
ασύστατοι, σ’ αυτό το σαραβαλιασμένο
τετράγωνο που παριστάνει τον κύκλο», είπα.
«Τι νόημα έχει να θυμάσαι
μια μόνο νύχτα νύφη απάνω στολισμένη
τ’ άστρα τα προαιώνια
κι έναν γαμπρό να λούζεται
σ’ ένα ποτάμι άλλος, σαν το ποτάμι;
Θάνατος σαν τον θάνατο η μνήμη,
αν δεν μπορείς να βλέπεις κάθε νύχτα
αυτό που θ’ άξιζε ίσα-ίσα να θυμάσαι.
Κι εγώ, πρίγκιπά μου,
σου έβλεπα τα κάλλη της,
σου άκουγα την υγρή σιωπή
των ηδονών, που δεν θυμόταν
να χάρηκε το χώμα
των σπλάχνων της ποτέ. Δες τώρα,
η πριγκίπισσα μια πέτρα
μεσοπέλαγα, ζητιάνα των απάνω
βυθών και των κάτω πνιγμένων
έναστρων προσδοκιών
και αφέντρα και κυρά των ποταμών
και των βουνών και των ακτών,
μια [
] γουρουνομούρα <εκ>πρόσωπο<ς>
του έθ<νου>ς [
] και [
] να πώς <:>
] <η> αρχόντισσα ενοχλήθηκε [
«Πάρε το γουρουνάκι σου και χάσου από μπρος μου»,
] στην ζητιάνα [
«Θα φύγω», είπε εκείνη, «αλλά πρώτα
θα σε καταραστώ. Δέκα φορές γουρούνι
να είναι το πρώτο σου παιδί [
] ιδού η γουρουνομούρα: διδάκτωρ [
με κοιτάζει †συμβολαιογραφικά† <:>
«Πριν από τον 19ο αιώνα,
δεν υπήρχες. Σου είπαν,
τον 19ο αιώνα, πως είσαι κι εσύ
το δέχτηκες για να πουλήσεις
το παραμύθι του αρχαίου. Η αρχαιότητά σου
αποδεικνύει την αναξιότητά σου».
Σέρνει τα πορδαλέα καπούλια της·
σταματά κάθε τόσο -αν κινήθηκε ποτέ-
κοιτάζει στο<χαστι>κά [;] τον [
Μολ<ώχ,> βουτηγμένο στο αίμα, στο δάκρυ,
τις κραυγές των παιδιών στον βωμό του, καθώς
τα τύμπανα χτυπάνε σαν τρελά
και οι φωτιές ορθώνονται να κάψουν τα ουράνια
(Paradise lost. A Poem in Ten Books. The Author John
Milton). Ένας χάλκινος άντρας
με κεφάλι ταύρου –ο Μολ<ώχ>
και στέμμα ολόχρυσο απάνω στο κεφάλι
και φωνή [
] Τεύτων [
τρὶς ἐν τῷ βίῳ λούονται μόνον,
ὅταν γεννῶνται καὶ ἐπὶ γάμοις
καὶ τελευτῶντες (NICOLAI
DEMASCENI, ΠΑΡΑΔΟΞΩΝ
ΕΘΩΝ ΣΥΝΑΓΩΓΗΣ, Ex Ioannis
Stobaei florilegio, IX): «Μάλλον
οι περαιτέρω έρευνες και όχι
η αύξηση των †publicae† δαπανών
είναι εγγύηση βιώσιμων †coloniam† [
..............................................................
] σύστημα ανεκτό σε πρωτόγονες κοινωνίες
και πρωτόγονες σχέσεις. Π.χ.
να μην κρεμούν βρεγμένα ρούχα στους τοίχους για στέγνωμα
να μην απομακρύνονται χωρίς την άδεια του επιστάτη,
να τρώνε μαζί με τα ζώα τους [
..............................................................
σε μια καλύβα να του τραβούν δυο χαρακιές με το ξυράφι
να του ρουφούν το αίμα μ’ ένα κέρατο βοδιού
να του βάζουν στην πληγή κοπριά [
] και στην γλώσσα σκόρδο –
να μην τρέχει για νερό κι αφήνει την δουλειά
στην μέση του μεσημεριού
........................................................................
...................................................................
Κι εσύ, πρίγκιπα να προσπαθείς
να φυτέψεις λίγο μέλλον
σε σπλάχνα πέτρινα
κι η πέτρα να θρηνεί την ερημιά της:
«Λίγο αγκάθι, πρίγκιπα·
λίγο αγκάθι έστω – όμως δικό μου,
κάτω απ’ αυτόν τον ουρανό
που δεν θυμάται πια πως τον θυμάμαι».


Πηγή