Εκείνη η αδιάκριτη ερώτηση «τί σκέφτεσαι;»
σαν έχεις ύφος κάπως σκεφτικό
δεν μ’ ενοχλεί όπως παλιότερα
αντίθετα μου δίνει ευχαρίστηση
με τις δυνατότητες που προσφέρει.
Μπορώ να επινοήσω διάφορες ιστορίες
πειστικά ειπωμένες σαν πραγματικές
μπορώ ύποπτη να παρουσιάσω την αλήθεια
έτσι που να φανεί σαν ψέμα
ή ακόμα μπορώ ν’ ανακαλύψω
πως δεν σκεφτόμουν απολύτως τίποτα.
Ελάχιστες ώρες στη ζωή μας
κυκλοφορούμε με διαφάνεια γυαλιού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου