Ήρθ' η στιγμή να δώσεις την απολογία σου·
μέσα στο σκοτάδι που γίνεσαι
η παραμόρφωση είναι δεκάχρονο αγόρι
που οδηγεί τον Τειρεσία
το φως της ερημιάς εκατό ήλιοι αντάμα.
Μαρμαρωμένος κοίταζες τις πολιτείες ξένες
να διαβαίνουν μέσα στην ομίχλη
και μόνο το βράδυ στον καθρέφτη
ανακαλύπτεις το πονεμένο βαρίδι των οφθαλμών
να τραβάει στο βυθό με τα κεφαλόποδα
όπως όταν περάσει δίκοπο μαχαίρι
και βλέπεις ξεγυμνωμένο αιμόφυρτο τον εαυτό σου
το σώμα σφαδάζοντας στις πλάκες
τρεις χιλιάδες χρόνια.
Τότες τα τελώνια φεύγουν τρομαγμένα
χτυπώντας τις φτερούγες
η πλατεία ξαναπαίρνει την πραγματική της διάσταση
ο αδιάφορος δρόμος ημερεύει στο πάτημα
τ' αγριεμένο δέντρο σε δέχεται σαν τ' αποδημητικά.
Πηχτό σκοτάδι λοιπόν αδιαπέραστο
ο δρόμος του ονείρου, όλο χλωμή φεγγαράδα
κι ο ήλιος με την πετονιά του στάσιμος
στην πίσω μεριά της γης.
ΣΧΙΣΤΟΛΙΘΟΙ (1984)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου