Βαθυστρόβιλο
ποτάμι κι αν είσαι
με μια καλαμιά
και μια χρυσή ακρίδα στα φύλλα της
τι είσαι;
Καθώς θημωνιά εξανεμίζεσαι
στου Αυγούστου τα αράγιστα ουράνια
βαθυστρόβιλη όρχηση
εσύ και τα δέκα σου δάχτυλα
Το μάτι σου εδώ το μάτι σου εκεί
μελιχόρταστο έντομο
στη βραδύπορη εσπέρα
γυρίζει απ' τον αέρα
Να 'χα τη χλόη σου
που πίνει την αίσθηση
θα μ' έστρωναν θύελλες
φύλλα κλαδιά σπερμογόνια
έλυτρα σκόνη στεφάνια
εκεί που φυτεύτηκα
και με είδες που σ' έβλεπα
Η ΑΣΩΜΑΤΗ (1983)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου