Κανείς δεν το περίμενε
Το κρύο και τη βροχή
Η νύχτα κάνει πιο βαθιές τις χαραμάδες
Μαζεύεται κόσμος και γελά χαζεύοντας απ’ όλες τις μεριές
Ζώα φυλακισμένα
Άδεια καθίσματα παλιά
Ένα κομμένο κεφάλι που ξεφωνίζει
Ο απέραντος τοίχος με το καρφί και το γκρεμισμένο παράθυρο
Ψάχνω να βρω ένα ρούχο
Ένα σκέτο πανί
Το σκέπασμα της νύχτας
Περνάει ο άνεμος φορτωμένος μιλήματα περιστέρια και μάτια
Έρχεται απ’ την άλλη μεριά
Πέρ’ απ’ τη θάλασσα την πόρτα τ’ ουρανού
Πάνω από κάθε ύψος
Αρχίζει η μοναξιά
ΓΥΜΝΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ (1945)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου