Ίχνη από ματωμένα δόντια σε άσπρα γάντια
ίσως να ήτανε φιλιά.
Χιόνι στα σεντόνια και τις πολυθρόνες.
Και τα φτερά του τραβηγμένα με μανία υστερική.
Βρέθηκαν ίχνη από στρυχνίνη.
Αποτυπώματα μιας Άνοιξης επάνω στα κοστούμια του.
Σε μιαν ατζέντα πολλοί αριθμοί ανεξακρίβωτοι:
ίσως αριθμοί τηλεφώνων, ίσως λογαριασμοί,
σήματα παράξενα, σαν τους συνδυασμούς ενός άτυχου
χαρτοπαίκτη.
Κι α, ναι, το κυριότερο: Ένα κομμάτι από σκισμένη
φωτογραφία. Δέντρα και θάλασσα. Το πρόσωπο,
απ' τη σκιά στην άμμο, συμπεραίνεται πως ήταν άντρας.
Στον αέρα όμως μια μυρωδιά γυναίκας και το άγγιγμά της·
τα νύχια της να φτερουγίζουν αόρατα και σαν αρρώστια κολλητική.
Με αυτά ίσως μπορέσεις ποιητικά και να βιογραφήσεις το θύμα.
ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΠΕΡΑ (1987)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου