Κι ο Ιησούς μονάχος Του στον κήπο προσευχήθη
μπαμπάκια μες στο στόμα μου μητέρα
στα σταυρωμένα μπράτσα μου καρφιά
δεν τη μπορώ άλλο πια μια τέτοι' άδικη μοίρα
αλλόφρων άγγελος με τη λαλιά ν' αλλάσσω
το σίγουρο σταμνί κάθε σιωπής
μα ο Ιησούς στον κήπο Του αγρυπνάει
σε νυσταγμένα βλέφαρα τρεμίζει ένας Θεός
κι έρχονται να με πάρουνε μητέρα
κάψαν τα γράμματα μαντατοφόροι μοχθηροί
τι ριγηλός σπασμός στην κρύα μέσα νύχτα
τι τερατώδες όνειρο η ζωή
και ιδού
οι μαθητές εγκλωβισμένοι στο καθήκον
- στην παρειά μου αστράφτει το φιλί!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου