Λάμπει η αγάπη σ' ακάνθινο στεφάνι
και ο Απρίλης ολάνθιστος πενθεί
γι' αυτόν που πρόωρα
χρέος έχει να πεθάνει
Πόσο φρικτά πόσο σκληρά
της ζωής κόβεται το νήμα
κι ωστόσο ο κόσμος
προχωράει και γυρνά
Αδιάφορος μέσα σε μάταιη πλάνη
ο Λόγος λίγο θέλει να χαθεί
σε σκοτεινό παράλογο χρησμό
Μέγιστο κρίμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου