Εδώθε απ' τα δάση, δώθε κι απ' το νερό
εδώθε απ' τα μεγάλα δροσίσματα·
εδώθε απ' τους βράχους το ξεψύχισμα του σώματος
η σωματικότητα της ψυχής αληθευμένη
από μεγάλο βουρκωμένο απελπισμό
εκείνον οπού ξέμεινε σε μαγικό σουρωτήρι
και πέρασαν απ' τις τρύπες του όλα τ' άλλα
για να δείχνω τι άχρηστη που είναι η τύχη μας
το πρόσωπο πιο βέβαιο στο θάνατο
κι απ' του τάφου τ' αποτελέσματα πιο αλησμόνητο.
Για να μη σβήσει το άρωμα της οφειλής η οσμή των ηρώων
που τραβά τον κατασκότεινο γύπα υπεράνω
κι αυτός αναπάντεχα μαζώχνει τα φτερά του
καθώς αλλάζει και γίνεται
ξένος στους βράχους
ξένος στα μεγάλα δροσίσματα
στο νερό και στα δάση ξένος
αφού με ολάκερη τη δόξα συγκάθεται ο πόνος.
Ν.Δ. Καρούζος, Τετραγωνισμός του προσώπου, Επιθεώρηση Τέχνης, τεύχ. 146, Φλεβάρης 1967.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου