Πάλι οι ελπίδες και τα όνειρα μπήκαν σε ατραπούς.
Δεν είδαν τ' απλωμένα χέρια που ικέτευαν για ζωή.
Δεν σκόνταψαν στ' άστεγα κουφάρια κουφάρια των πεζοδρομίων.
Δεν άγγιξαν τις απελπισμένες ώρες των ανέργων.
Ίσως στο μέλλον τα κουρέλια να βγουν στις λεωφόρους.
Ίσως στο μέλλον τ' αποστεωμένα λόγια κάνουν την αρχή.
Ίσως τότε να συναντηθούμε.
ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΔΥΟ ΣΤΙΓΜΕΣ (2017)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου