Εσχάτως
στη μέση του χειμώνα
έρωτα έχω με τις πεταλούδες·
όλες
Και με τη λέξη τους επίσης
Με γοητεύει του συνδυασμού το εύηχο
-πετώ... λουλούδι-
και το άυλο, σχεδόν, των νοημάτων
Η ελαφράδα κι η αμεριμνησία
το ακαταλόγιστο τόσων χρωμάτων
με μαγεύει
Με παρρησία ψυχής
-ψυχή κι εγώ-
γονυπετής
τ' όψιμο τούτο πάθος
καταθέτω
στην ανείπωτη ομορφιά τους
Μόνο με δάκρυα χαρμολύπης
θα χαϊδεύω τα φτερά τους
αν κάποτε έρθει η Άνοιξη
που εσύ θα λείπεις
ΤΟ ΤΕΜΠΟ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ (2015)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου