Και μου κρατούσες τα πονεμένα
από μοναξιά χέρια μου,
ενώνοντας μαζί μου,
σαν μια γροθιά στον κόσμο,
τις πάντα κυνηγημένες σκέψεις μου.
Που δεν έβρισκαν ποτέ καταφύγιο
να ξαποστάσουν από τον κάματο
του καλοκαιριού και τους μύθους
που καλλιεργούσαν άστοχα
μέσω των ποιητικών τους προσεγγίσεων
κάποιοι φιλόδοξοι ποιητές.
54 ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΛΑΣ (2015)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου