Καθώς η νύχτα άρχιζε πάντα απ' τη μεριά του δάσους
Σκοτεινιάζοντας τα πρόσωπα ολοένα
Εμπιστευόμασταν ολοένα περισσότερο στις φωνές
Κι εμπιστευόμασταν ότι τα χαρακτηριστικά
Θα προκύψουν και πάλι την άλλη μέρα.
Ύστερα σταματούσαν κι οι φωνές μια μια
Όπως πριν αρχίσει η μουσική
Μια μουσική που θ' άρχιζε οπωσδήποτε, το ξέραμε,
Με τύμπανα που ξαναφέρναν συμβολικά τον ήλιο
Πάνω στο σκούρο της νύχτας -σαν εναλλαχτική εμπειρία.
Γιατί όπως και να κάναμε βρισκόμασταν έτσι κι αλλιώς
Πάνω σ' ένα από δυο φόντα: φως ή σκότος-
Για δράση και ζωή, για φόνο ή έρωτα...
Και να πώς ζήσαμε! Δε ζητάμε παρά να συνεχιστεί
Η εναλλαγή νύχτας και μέρας - τίποτ' άλλο.
1980
ΠΡΟΒΟΛΕΑΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ (1985)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου