 |
| Κ. Καρυωτάκης δια χειρός Αλέκου Φασιανού |
ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ:
Ο ΚΗΠΟΣ ΤΗΣ ΑΧΑΡΙΣΤΙΑΣ
Θὰ καλλιεργήσω τὸ ὡραιότερο ἄνθος. Στὶς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων θὰ φυτέψω τὴν Ἀχαριστία. Εὐνοϊκοὶ εἶναι οἱ καιροί, κατάλληλος ὁ τόπος. Ὁ ἄνεμος τσακίζει τὰ δέντρα. Στὴ νοσηρὴ ἀτμόσφαιρα ὀρθώνονται φίδια. Οἱ ἐγκέφαλοι, ἐργαστήρια κιβδηλοποιῶν. Τερατώδη νήπια τὰ ἔργα, ὑπάρχουν στὶς γυάλες. Καὶ μέσα σὲ δάσος ἀπὸ μάσκες, ζήτησε νὰ ζήσεις. Ἐγὼ θὰ καλλιεργήσω τὴν Ἀχαριστία.
Ὅταν ἔρθει ἡ τελευταία ἄνοιξις, ὁ κῆπος μου θά ῾ναι γεμάτος ἀπὸ θεσπέσια δείγματα τοῦ εἴδους. Τὰ σεληνοφώτιστα βράδια, μονάχος θὰ περπατῶ στοὺς καμπυλωτοὺς δρόμους, μετρώντας αὐτὰ τὰ λουλούδια. Πλησιάζοντας μὲ κλειστὰ μάτια τὴ βελούδινη, σκοτεινὴ στεφάνη τους, θὰ νιώθω στὸ ἀπρόσωπο τοὺς αἰχμηρούς των στημόνες καὶ θ᾿ ἀναπνέω τ᾿ ἄρωμά τους.
Οἱ ὧρες θὰ περνοῦν, θὰ γυρίζουν τ᾿ ἄστρα, καὶ οἱ αὖρες θὰ πνέουν, ἀλλὰ ἐγώ, γέρνοντας ὁλοένα περσότερο, θὰ θυμᾶμαι.
Θὰ θυμᾶμαι τὶς σφιγμένες γροθιές, τὰ παραπλανητικὰ χαμόγελα καὶ τὴν προδοτικὴ ἀδιαφορία.
Θὰ μένω ἀκίνητος ἡμέρες καὶ χρόνια, χωρὶς νὰ σκέπτομαι, χωρὶς νὰ βλέπω, χωρὶς νὰ ἐκφράζω τίποτε ἄλλο. Θὰ εἶμαι ὁλόκληρος μία πικρὴ ἀνάμνησις, ἕνα ἄγαλμα ποὺ γύρω του θὰ μεγαλώνουν τροπικὰ φυτά, θὰ πυκνώνουν, θὰ μπερδεύονται μεταξύ τους, θὰ κερδίζουν τὴ γῆ καὶ τὸν ἀέρα. Σιγὰ σιγὰ οἱ κλῶνοι τους θὰ περισφίγγουν τὸ λαιμό μου, θὰ πλέκονται στὰ μαλλιά μου, θὰ μὲ τυλίγουν μὲ ἀνθρώπινη περίσκεψη.
Κάτου ἀπὸ τὴ σταθερή τους ὤθηση, θὰ βυθίζομαι στὸ χῶμα.
Καὶ ὁ κῆπος μου θὰ εἶναι ὁ κῆπος τῆς Ἀχαριστίας.
***
EZRA POUND:
CANTO XLV
Απόδοση στα ελληνικά: Βασίλης Πανδής
Με την τοκογλυφία κανένας δεν έχει σπίτι καμωμένο από πέτρα γερή
ή πέτρα λαξεμένη και στη θέση της βαλμένη,
έτσι που όλο να χαμογελά
Με την τοκογλυφία
κανένας δεν έχει ζωγραφισμένους παραδείσους
στους τοίχους των εκκλησιών του,
μ' άρπες και λαγούτα,
ή εκεί που η Παρθένος το μήνυμα παραλαμβάνει
και το φωτοστέφανο προβάλλει
Με την τοκογλυφία
κανένας δε βλέπει τον Γκοτζάνγκα, τους κληρονόμους και τις παλλακίδες του,
καμιά εικόνα δε φτιάχνεται για ν' αντέξει στο χρόνο ούτε και για να ζήσει -
γίνεται για να πουληθεί γρήγορα
Με την τοκογλυφία -αυτή την αμαρτία ενάντια στη φύση-
είν' το ψωμί σου πλιότερο από ποτέ καμωμένο από ψίχουλα πολυκαιρνά,
είν' το ψωμί σου ξερό σαν το χαρτί,
χωρίς βουνίσιο στάρι, με δίχως αλεύρι δυνατό
Με την τοκογλυφία η γραμμή όλο και χοντραίνει
Με την τοκογλυφία δεν υπάρχει σαφής διαχωρισμός
και κανένας δεν μπορεί να βρει τόπο για να μείνει·
ο λιθοξόος είναι μακριά από το λιθάρι του,
ο υφαντής είναι μακριά από τον αργαλειό του
ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΚΟΓΛΥΦΙΑ
το μαλλί δεν έρχεται στην αγορά -
τα πρόβατα δε φέρνουν κανένα κέρδος με την τοκογλυφία
Η τοκογλυφία είναι πανούκλα·
στομώνει το βελόνι στης κόρης την παλάμη
κι αχρηστεύει του αδραχτιού την τέχνη
Ο Πιέτρο Λομπάρντο δεν ήρθε με την τοκογλυφία
Ο Ντούτσιο δεν ήρθε με την τοκογλυφία
ούτε ο Πιερ ντελα Φραντσέσκα· ο Χουάν Μπελλίνι δεν ήρθε με την τοκογλυφία
ούτε μ' αυτήνε ζωγραφίστηκε η «Συκοφαντία»·
δεν ήρθε με την τοκογλυφία ο Αντζέλικο· δεν ήρθε ο Αμπρότζιο Πραίντις
ή μια εκκλησία από πέτρα λαξεμένη και με χαραγμένο το
"Adamo me fecit"
Όχι με την τοκογλυφία ο Άγιος Τρόφιμος
Όχι με την τοκογλυφία ο Άγιος Ιλαρίων
Η τοκογλυφία σκουριάζει το σκαρπέλο,
σκουριάζει την τέχνη και τον τεχνίτη της,
κατατρώει το νήμα του αργαλειού
Κανείς δε μαθαίνει να υφαίνει μαλαματένια μοτίβα
Το γαλανό απόχτησε πια έλκος από την τοκογλυφία· η πορφύρα παραμένει ακατέργαστη·
το σμαράγδι δε βρίσκει κανένα Μέμλιγκ
Η τοκογλυφία σκοτώνει το παιδί μες στης μάνας την κοιλιά,
σταματά το ερωτοπάλεμα του νιου,
έχει φέρει την παράλυση απάνω στο κρεβάτι και κείται
ανάμεσα στη νεάνιδα νύφη και τον άντρα της
CONTRA NATURAM
Έχουνε φέρει πόρνες για την Ελευσίνα,
πτώματα έχουνε στρωθεί στο γεύμα,
ως η τοκογλυφία προστάζει
Απόδοση στα ελληνικά:
Βασίλης Πανδής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου