Δεν γίνεται αλλιώς σου λένε, τέλειωσε.
Ας πάει να μας κόβουνε εμένα εσένα
τα λειβάδια και τις φάμπρικες λουρίδες
κι ας μην αφήσουνε του αγέρα όχι προβιά
μα ούτε ίσκιο του συννέφου.
Του κάκου σου εξηγώ,
τι να την κάνεις την εξήγηση σα δεν έχεις
το νεφρί να στήσεις στα περάσματα μυδράλιο
τη ραχοκοκκαλιά σου
να τους γαζώσεις
ρίχνοντας απάνω τους και το στερνό σου κότσι
κι ας πάει να γεμίσει ο τόπος φλύκταινες
πελεκούδια ενέδρες σακατεμένα ασβεστοκάμινα
προσευχές τα ρέστα του εισιτηρίου μου
το μισό κορμί σου μια οργιά φυτίλι
που όλο τρίβεται απάνω μου και δε λέει ν' ανάψει.
Τέτοιο σκυλί που είμουνα και λυσσασμένος
δέθηκα χαμηλά σε κεφαλαίο ταφ
συνέχεια μού ρίχνανε απ' τα μπαλκόνια τους
με γκλοπ με φόλα με ό,τι νάταν
λίγο πιο ύστερα με θέλανε πάλι ηλεκτρολόγο τους
τσέπες γεμάτες κατσαβίδια καλώδια πρίζες
βερνίκι τα μαλλιά χωρίστρα ωραίος
η αγωνία τους έκανε πεζοδρόμιο
μου κολλούσε τρις την ώρα
δεν ύπαρχε τρόπος να ξεφύγω
μόνον ο λεξικογράφος Αναστάσης Ορλόφσκυ
γυάλιζε πού και πού τα ομοιοκατάληκτα.
ΟΔΟΣ ΛΑΙΣΤΡΥΓΟΝΩΝ (1978)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου