Ενώ όλα λεν πως ζω και βασιλεύω
αντίθετη όλως η δική μου γνώμη
και μια έγνοια μούγινεν απανωγόμι:
μεσημεριάζω τάχα ή βασιλεύω;
Και ψάχνω κι απορώ κι ανασκαλεύω
να δω τι γίνομαι κι αν ζω ακόμη
αν λειτουργούν του λογικού μου οι νόμοι...,
αν έρχομαι ή μήπως αλαργεύω.
Άνθρωποι δεν υπάρχουν να ρωτήσω
με τριγυρίζουν όλο πεθαμένοι
και τους μιλώ κι εκείνοι δεν μιλούνε
τότες λοιπόν με ποιόνε να μιλήσω...
Μπορεί και νάναι γλωσσολαθεμένοι.
Να ξέρανε τουλάχιστον ν' ακούνε.
ΣΤΥΦΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ (1963)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου